Erik Bos over Wijnkoperij de Prinsen

“Zo ongeveer tot de jaren negentig dronk een gemiddelde Twent op een feestje of bij een etentje vooral veel bier. Op vakantie werd de auto met tal van levensmiddelen vol gestouwd om lokaal maar zo weinig mogelijk te hoeven kopen. Dat is voorbij. Een Twent probeert nu wijn uit in Zuid-Toscane of vraagt naar een wijn uit Albanië. En om die smaak vast te houden, komen ze hier. Het koperspubliek krijgt steeds meer verstand van een mooie wijn”. Een gesprek met Erik Bos van Wijnkoperij de Prinsen uit Zenderen over lekker eten en wijnen.

ZENDEREN: Erik Bos (40) komt van origine uit Vriezenveen, als Rooms Katholiek te midden van de Protestantse mededorpsgenoten. “Mijn opa had een accountantskantoor in Almelo, mijn vader ging in zijn voetsporen verder en was vooral bedrijfsadviseur. Mijn moeder was lerares aan de Almelose Erasmusschool. Er was bij ons weinig tijd voor ontspanning, er werd eigenlijk altijd gewerkt. Dat vormt je zeker. Ik kan ook niet echt stil zitten. Ik ben altijd met de zaak bezig, heb hier zelfs een paar jaar boven gewoond. Nu woon ik met mijn vriendin in Almelo. Toch beter zo, scheiding van werk en privé”. Na de lagere St. Anthoniusschool in Vriezenveen ging ik naar het christelijke lyceum in Almelo en volgde daarna de koksopleiding. Op mijn vijftiende had ik al een bijbaantje bij de Shamrock in Almelo en werd er later ook kok”.

T-bone Enter 

“Wat me aantrekt is druk op de ketel. Dan presteer je het best. Een zekere spanning is gezond. Ik hou ervan om met mensen om te gaan. Mensen het naar hun zin maken. Ik sta ook het liefst tussen de mensen te koken. Daar word ik niet zenuwachtig van. De winkel is dan ook gewoon open.

Komt er een klant binnen die wijn koopt, dan loop ik er even naar toe. En als het langer duurt, dan loop ik naar het gasfornuis en zet ik het vuur even wat naar zachter. Als je dat goed opvangt, gaat dat wel goed. Horeca is gewoon mooi. Omdat ik Havo gedaan had kon ik gebruik maken van versneld leer- en praktijktraject. Al snel ging ik aan de slag bij de T-bone in Enter”.

“veel van mijn klasgenoten durfden de Ijssel niet over”

Ik bleef nooit zo lang bij een werkgever. Misschien is het ongeduld, ik weet het niet. Een jaar later zat ik bij Hotel de Holtweijde in Lattrop. Veel van mijn klasgenoten durfden de Ijssel niet over. Zelf heb ik in Brussel gewerkt, in de Wijk, bij Meppel, en weer terug bij de T-bone. Op een gegeven moment kwam ik in aanraking met Harry Slaghekke uit Enter. Hij exploiteerde Wijnkoperij de Prinsen. Hij vroeg of ik een kookworkshop wilde doen. Dat wilde ik wel. Ik kocht voor weinig de inmiddels overbodig geworden keuken van de Erasmusschool. Ik hoorde van m’n moeder dat die keuken eruit moest. Dat was de eerste winst. Vanaf dat moment hadden Harry en ik dus de wijnwinkel en je kon bij ons koopworkshops doen. Later zijn we overgestapt naar à la carte restaurant en het koken voor groepen. Dat is toch ook nog beter voor de marge. Ik geniet er enorm van om tussen de gasten te koken. Daar word je een rijk mens van. Je spreekt met mensen, vaak ook collega-ondernemers, waar je mooie levensverhalen van hoort. “Wijn geeft zonneschijn aan het leven”.

Corona
Daar waar veel horecamensen tijdens de corona in de problemen kwamen en in hun ogen te weinig staatssteun ontvingen, kachelde Erik met zijn team door. “Ja, klopt. Je kon toen twee dingen doen. Niks doen, klagen en afwachten of creatief zijn en wat nieuws bedenken. Ik heb voor het laatste gekozen. We stelden makkelijk te maken drie gangen menu’s samen met daar een fles bij. En dan iedere week een andere. We verkochten honderden van die foodboxen. De boxen werden niet bezorgd maar konden hier ter plekke afgehaald worden. Daardoor kreeg je ook een leuke binding met je klanten. Je sprak ze even. Het mes sneed zodoende aan drie kanten. We hielden de omzet op peil, we boorden een nieuwe klantencategorie aan en de mensen die ons al kenden, kregen opeens ook smaak van ándere wijnen die ze nog niet kenden. Om vervolgens herhalingsaankopen te doen”.

Veel show bij wijn?
“Een beetje wel. Wijn is een warm product. Het is een product met gevoel. Maar ten diepste is het natuurlijk gewoon druivensap. De temperatuur moet goed zijn. Je zou haast kunnen zeggen dat een goed getemperatuurde Aldi wijn beter smaakt dan een te koude kwaliteitswijn. Rode wijn bij vis? Het mag van mij, maar dan moet het een lichte rode wijn zijn. Dat wel. Ik ben geen vinoloog. Ik vertel wat ik weet en niet wat ik niet weet. Details van de grondsoort waarop een wijn het beste gedijt, de samenstelling van de bodem. Dat is voor de verkoop niet zo belangrijk. Ik moet dan wel weten waar de wijn vandaan komt en hoe de smaak is”.

Schroefdop of kurk?

Tja, een kurk ademt, laat zuurstof door en dat is weer beter voor de wijn. Wat is er nu mooier dan samen met je vrouw bij het haardvuur de kurk uit de fles te trekken. De plop. Dat is toch veel mooier dan een schroefdop. Maar die is dan wel weer praktisch. Een Duitser en een Fransoos zul je never een wijn zien kopen en drinken uit een fles met een schroefdop. Die zijn daar héél conservatief in”.

Een Twent drinkt geen wijn maar bier?

“Dat was tot de jaren negentig zo. Veel volume en minder kwaliteit. Doordat mensen verder weg op vakantie gaan en daar lokaal ook wijn drinken neemt de kennis van wijn toe. Vroeger stouwden ze de hele auto vol met levensmiddelen van thuis. Dat zie je nu niet meer. Mensen proberen meer en meer uit en volgen de trend. Prosecco is in geweest, maar ook rosé wijn en nu meer de witte wijn. We verkopen hier 140 soorten wijn. Links als je binnenkomt hebben we de Europese wijnen en het rechter lokaal staat vol met wijn uit landen daarbuiten. En je kunt het zo duur maken als je wilt. We verkopen wijn vanaf € 5,95 per fles, maar we hebben ze ook van veertig euro, of meer.”

Klimaatverandering leidt tot andere wijnen? 
“Daar is zeker wat aan de hand. Je ziet nu al dat Franse wijnboeren grond kopen in Zuid-Engeland om te anticiperen op klimaatveranderingen. Ja, we verkopen ook Nederlandse wijnen. Die betrekken we van “De Wijnmakers” met wijngaarden in Geesteren en Wierden”.

Sfeervol gebouw waar jullie in zitten! 
“Dit was vroeger een Christelijk schooltje, dat wilde zeggen dat het een Protestants schooltje was te midden van het overwegend Roomse Zenderen. Het heeft een mooie uitstraling, ook van binnen hebben we alles hetzelfde gelaten. Vorig jaar heb ik dit pand van Harry kunnen kopen en ik ben er blij mee. Het moet nodig geschilderd worden, maar verder wil ik het zo houden. Ook de naam de Prinsen laat ik zo, dat was de naam van deze school”.

Gerard Voortman