Kijk in de Wijk

Borne heeft zich de afgelopen decennia flink uitgebreid en omvat nu, naast de dorpen Zenderen en Hertme, acht wijken. Wat leeft daar, wat zijn de pluspunten en welke wensen leven er? Journalist Peter van der Molen wordt door de onderscheiden besturen een Kijk in de Wijk gegund en laat de lezers van De Week van Borne meekijken.

Deze week: Voorzitter Lenie Zomer van Letterveld/Kerkedennen: ‘Wijkcommissies nog steeds belangrijk voor de wijk’

Zij is alweer twaalf jaar voorzitter van de Stichting Wijkorganisatie Letterveld/Kerkedennen en stuurt een bestuur van vijf leden aan. Dat aantal was ooit dubbel zo groot, maar de tijden zijn veranderd en nieuwe aanwas is moeilijk te vinden. Lenie Zomer laat zich daar niet door ontmoedigen en heeft het nog steeds naar haar zin als voorzitter. “In jonge gezinnen werken vaak beide partners en dan is er weinig tijd voor andere dingen”, constateert ze bijna gelaten.

Lenie kwam eind jaren ‘80 in de wijk wonen en ging enkele jaren later deel uitmaken van de wijkorganisatie. De toenmalige voorzitter vertrouwde haar toe dat het wijkwerk “op z’n kont lag”, maar daar was Lenie niet van overtuigd. De Nederlandse Straatspeeldag die door een gebrek aan vrijwilligers al een paar jaar niet meer was gehouden, vormde een ideale uitdaging. Uiteindelijk staken 50 buurtbewoners de handen uit de mouwen en die zorgden ervoor dat dit evenement jarenlang met veel succes kon worden gehouden. “Helaas was toen al te merken dat steeds minder mensen tijd hadden voor vrijwilligerswerk en toen de penningmeester er ook nog met de kas vandoor ging, betekende dat het einde van die speeldag.”

Voor Lenie speelde zich dit min of meer buiten haar af. Zij was geen voorzitter meer en zat niet in het wijkbestuur. Niet dat zij duimen zat te draaien. Zij zat toen in de gemeenteraad. Alles veranderde toen zij hoorde dat de verantwoordelijk wethouder rond 2007 had laten weten dat hij de sleutel van het wijkgebouw aan het eind van het jaar zou vorderen. “Toen ik dat hoorde, heb ik gelijk gezegd: dat gaat niet gebeuren! In een wijk met 5000 inwoners hoort een wijkgebouw. Ik ben met de gemeente in gesprek gegaan en samen met enkele andere bestuursleden hebben wij sluiting weten te voorkomen. Ik werd toen als interim – voorzitter benoemd, maar na twee jaar is dat interim er maar afgehaald. Dat is nu al 12 jaar geleden. Maar er is in die tijd wel veranderd. De gezellige wijkorganisatie van toen is niet meer.”

Het wijkbestuur is opnieuw met de gemeente in gesprek en opnieuw is het wijkgebouw onderwerp van gesprek Het wijkgebouw is eigendom van de stichting, maar de stichting is niet alleen gebruiker. Om de energiekosten en de kosten van onderhoud te kunnen betalen, worden ruimtes in het gebouw aan kleine verenigingen verhuurd, wat voor inkomsten zorgt. Die zijn onvoldoende en daarom wordt er ook jaarlijks een Donateursactie gehouden en daarop wordt gul gereageerd. “Wij hebben ondanks de corona onze eigen broek kunnen ophouden zonder dat wij bij de gemeente de hand moesten ophouden. Dat is de winst van jarenlang zuinig beleid. Daarnaast doen wij nooit tevergeefs een beroep op vrijwilligers als er wat geklust moet worden. Nu heeft de gemeente ons gevraagd of het wijkcentrum een rol kan spelen in de dagopvang van kwetsbare mensen. Zij zoeken drie locaties in de gemeente en ons wijkcentrum is daar een van. Ons gebouw is een gemeenschapsvoorziening en wij zijn van mening dat wij wat terug moeten geven aan die gemeenschap. Daarover voeren wij nu gesprekken met de gemeente, want er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar de ruimte beschikbaar te stellen. Wij organiseren binnenkort een inloopbijeenkomst waar wij onze wijkbewoners nader informeren.” Het is bepaald geen nadeel dat Lenie in die gesprekken kan terugvallen op haar ervaring op het vlak van psychiatrie en psychologie.

Het Letterveld mag dan een gesettelde wijk zijn, dat wil niet zeggen dat er weinig meer te doen valt. Nog niet zo lang geleden gaf de gemeente aan dat de bomen in de Goudenregenstraat ziek waren en gekapt zouden worden. Buurtbewoners waren het daar niet mee eens en legden het probleem bij het wijkbestuur neer. Er werd een eigen boomdeskundige ingeschakeld en die constateerde dat de bomen helemaal niet ziek waren en er daarom geen enkele reden bestond om ze te kappen. “Het bewijst dat wijkbesturen wel degelijk belangrijk kunnen zijn voor een wijk en ik hoop dan ook dat ons bestuur op tijd verjongd en uitgebreid mag worden”