Afbeelding

Arie en Henny van Harten vieren diamanten huwelijk ‘Al die jaren samen is een voorrecht’

Algemeen

BORNE - Elkaar al kennen tijdens het basisonderwijs, dan elk een eigen weg gaan, vervolgens elkaar weer ontmoeten en dan in 2023 op je 83ste het feit vieren dat je al 60 jaar met elkaar getrouwd bent. Dat is in het kort gezegd de historie van het leven van Arie van Harten en Henny van Harten Maarssen van de Brink.

door Peter van der Molen

‘Ja, we zijn nu nog even oud, maar Arie wordt binnenkort 84. We hebben destijds met trouwen gewacht tot wij net een poosje even oud waren’, herinnert Henny zich nog.

Terwijl zij haar verhaal doet, zit zij al vorstelijk tussen de bloemen, want zij heeft juist haar verjaardag bloemrijk gevierd. En vandaag kwam er weer een forse ruiker bij, want burgemeester Jan Pierik van Borne bood het bruidspaar namens de gemeente een flink uit de kluiten gewassen ruiker aan. Pierik wordt stilaan ervaringsdeskundige, want de voorbije weken moest hij vaker echtparen feliciteren omdat zij 60 jaar en zelfs 65 jaar getrouwd waren. Het bewijst maar weer eens dat het goed leven is in Borne.

Dat vinden Arie en Henny ook nu zij na de nodige rondzwervingen door het land al jaren in Borne wonen. Geboren werd er in Wierden en daar werd ook de school doorlopen. Arie ging later naar het lyceum in Almelo en Henny ging naar “de spinazie- academie” zoals zij de huishoudschool noemt.

Arie leerde Henny kennen doordat hij bevriend raakte met haar broer en ook vriend bleef toen hij in Enschede aan de hts-elektrotechniek ging studeren. Hij woonde nog steeds in Wierden en pendelde met een dieseltrein dagelijks heen en weer.

Arie moest vervolgens zijn militaire dienstplicht vervullen en ging daarna in Eindhoven bij Philips in het natuurkundig laboratorium (Natlab) aan de slag. Henny profiteerde ondertussen van haar lessen op de huishoudschool want in haar ouderlijk huis was haar hulp zeer gewenst.

Via broer en vriend bleef de lijn tussen Arie en Henny in takt en dat resulteerde in 1963 in een huwelijk, waarna het paar zich in Eindhoven vestigde.

Voor Henny geen onverdeeld genoegen. ‘Ik zei op een gegeven moment tegen Arie “Niemand noemt mij Henny’! Daarmee wilde zij aangeven dat zij zich in feite een vreemdeling in Jeruzalem voelde. Toen Arie dan ook in Apeldoorn zijn loopbaan ging voortzetten, was de verhuizing naar Ugchelen voor haar geen straf. Vandaar volgde een verhuizing naar Eerbeek. Tussen de bedrijven door werden er twee dochters en een zoon in het gezin Van Harten geboren. Die hebben inmiddels voor vier volwassen kleinkinderen gezorgd.

Arie verkaste opnieuw en zette zijn loopbaan voort bij Holland Signaal in Hengelo en dat was het moment om neer te strijken in Borne. Een beslissing waar het paar tot op de dag van vandaag geen dag spijt heeft gehad.

Aan het werkzame leven van Arie kwam in 1993 een einde toen hij met pensioen ging ‘en dat was toch wel even wennen’, weet Henny nog. ‘Ik was gewoon mijn eigen gangetje te gaan en nu had ik de hele dag zo’n pottenkijker om mij heen’! Een milde glimlach maakt duidelijk dat dit geen echte straf was. Het viel ook wel mee, want Arie zag al gauw in de krant een advertentie waarin vrijwilligers bij het AZC Azelo werden gevraagd en daarin vond hij een zinvolle tijdspassering. Een kwart eeuw lang hield hij zich vooral met de juridische kant van veel zaken bezig. ‘Dat was een hele ervaring. Je krijgt dan een kijkje achter de schermen en wordt dan soms met heel schrijnende gevallen geconfronteerd. Wat dat betreft mogen wij blij zijn dat wij het nog zo goed hebben en nog samen en al zolang. Dat is een voorrecht’!